ความหมายของระบำ รำ ฟ้อน

ความหมายของระบำ รำ ฟ้อน รำ ระบำ หมายถึงการแสดงที่มีผู้แสดง 2 คนขึ้นไป สำหรับระบำมาตรฐาน เป็นระบำที่ผู้แสดงจะแต่งกายยืนเครื่อง มีเพลงและท่ารำ ตลอดจนจังหวะหน้าทับหมดพร้อมกัน รำ ตัง หวาย รำ โดยวางแบบแผนลีลาท่ารำของมือ เท้า ให้งดงาม รู้จักวิธีเยื้อง ยัก และกล่อมตัว ให้สอดคล้องสัมพันธ์กันจนเกิดเป็นท่ารำขึ้น และมีวิวัฒนาการปรับปรุงมาตามลำดับ จน

รำ ตัง หวาย ๒ ๒ เพลงรำ ปี่พาทย์บรรเลงเพลงรำของละครรำนั้นใช้จังหวะช้า จังหวะกลาง และจังหวะเร็ว ๓ อย่าง คล้ายกับจังหวะ ที่ละครร้องใช้ปี่พาทย์บรรเลง โดยลำพังอย่าง ๑ ใช้ร้องช่วยปี่พาทย์อีกอย่าง ๑ เป็น ๒ กระบวน

รำผีฟ้า ศิลปะในการแสดงละครรำ ในสมัยโบราณมีศิลปะสำคัญในการแสดงละครรำอยู่ ๓ ประเภท คือ บทขับร้อง ดุริยางคดนตรี และการฟ้อนรำ ๑ บทขับร้อง ตัวอย่าง บทไหว้ครูของนักแสดงพื้นบ้าน ดนตรีที่ใช้ เครื่องดนตรีที่ใช้ประกอบการเล่นก็มีกลองยาว เครื่องประกอบจังหวะ มี ฉิ่ง ฉาบ กรับ โหม่ง มีประมาณ 4 คน คนตีกลองยืน 2 คน คนตีกลองรำ 2 คน และหญิงที่รำล่ออีก 2 คน